روزها سپری می‌شوند.من اینجا خوابیده‌ام و نهایت آرزویم این است که ای کاش زمان متوقف شود.ای کاش همین‌طور درازکش توی رختخواب و خیره به سه‌گوش کنار سقف متوقف شود.احساس می‌کنم دیگر به بیرون رفتن و برخورد با آدم‌هایی که هیچ وجه اشتراکی با آن‌ها ندارم نیازی نیست.همین جا کنار حوض آبی پر ماهی خوب است.آن بیرون معجزه‌ای نیست، اتفاقی نیست.آن بیرون فقط حجم شلوغ و چرک و به هم‌پیچیده‌ی روابطی ست که من از درکشان عاجزم.همین‌جا توی این رختخواب خوب است.ای کاش زمان بایستد، عقربه‌ها لج کنند با خودشان و متوقف شوند روی هر عددی که شد.پاندول ساعت‌ها همین‌طور آویزان و بلاتکلیف بمانند و قرار نباشد که من نگران آینده‌ی کذایی باشم که در آن خبری از اتفاق نیست.نوشته‌های آدمی که همین‌طور الکی غمگین است و گریه می‌کند برای کسی جالب نیست.حتا ماهی‌ها هم نگاهم نمی‌کنند.من این روزها فقط نیاز دارم زمان بایستد و 20 فروردین هیچ وقت از راه نرسد.روزی که من مجبورم دوباره از میان این در قهوه‌ای رد شوم و پله‌ها را پایین بروم و وارد شهری شوم که هیچ قرابتی با خودش و آدم‌هایش ندارم.
اینطوری فکر نکن
زندگی زیباست ازش لذت ببر این خیلی مهمه
امیدوار باش چون خدا هست
دوست من از مطالبی که مینویسی فهمیدم قدرت نوشتن بالایی دارای خوشحال میشم باهات تبادل لینک کنم :)
تو دهن ما رو چیز کردی ایرن !
کاش شهروند یه شهری بودی که
با خودش و آدماش قرابت داشتی بچچه ...
سلام ایرن جان
اینجا زیاد اومدم اما هیچ وقت برات کامنت نذاشتم
صدات رو هم شنیدم ... خصوصا اون خنده های دلنشینت رو ...
۲۰ فروردین که سهله ایرن ۲۰ ماههای دیگه هم خواهد اومد و این تویی که باید یه قرابتی با آدمها پیدا کنی
دلم گرفت ..الان دوست دارم پاشم بیام یه چک محکم بزنم تو گوشت تا دل خودم لااقل خنک بشه تو که حالت خوب نمیشه که ؟؟دهه ؟؟
صدات رو شنیدم و اون خنده هایی که ...
barat khoshalam
Chon adami hasti ke zod be mohite atrafet kho mijgiri
Aval 30 roz esterahate motlaghet
Migofti chetor khone bemonam
Halamigi chetor beram biroon
Rast migi dosti in aghrabehaye satam dige shooresho dar ovorde
Laj darare naaaaaaaa??0bbaaly
چه حس خوبیه که عمیق ترین حرفهات رو از زبون یکی دیگه بشنوی! بعد فکر می کنی: اِ! پس من عادی ام!
ایرن عزیز سال نو مبارک.
میدونی که ۲۰ فروردین به زودی از راه میرسه و از اون در قهوه ای رد میشی .شاید روز اول اذیت هم بشی.اما میدونی که خیلی زود از خودت میپرسی: " من چجوری اون یکماه استراحت و تو خونه خوابیدنو تحمل کردم.؟؟؟"
عزیزم از خونه که بیای بیرون حال و هوات عوض میشه.از کسلی در میای.
فک کن.....روزای بهاری....بارون نم نم. ساقه های جدید و ترد و سبز شفا درختا....بوی نم خاک بارون خورده.....وااااااااااااااااااای کاش زودتر 20 فروردین شه؟؟؟؟