بادهای بنفش تیره

و جهان از هر سلامی خالیست.....

بادهای بنفش تیره

و جهان از هر سلامی خالیست.....

آستانه‌ی تحمل

یعنی جایی در انتهای لب پایینی، درست در راست‌ترین گوشه‌ی لب، همان جا که لب تمام می‌شود و به گونه‌ها می‌رسد.درست همان‌جا وقتی که لبه‌ی تیز دندانت را بر صورتی گوشت‌آلودش فشار می‌دهی، تا بغضت نترکد، تا گریه نکنی.

نظرات 7 + ارسال نظر
علیرضا 10 بهمن 1389 ساعت 11:19 http://malikhulia.blogsky.com/

سلام
استانه تحمل رو میشه بالاتر برد؟ تا کجا؟

شام آخر 10 بهمن 1389 ساعت 12:28 http://shamakhar.blogsky.com

و نتیجه...
سفیدی زودرس تارهای مو
گریه کن!

boll. Heinrich 10 بهمن 1389 ساعت 14:26

va astanash gazidane lab ta hade paregist
Va ghatre khonist roye sorat

آلن 10 بهمن 1389 ساعت 15:05

و سرانجام ، اشک هایی که بدون توجه به نزاع لب و دندون ، سرازیر میشن.

مکث 10 بهمن 1389 ساعت 23:11 http://maks1359.blogsky.com

من ولی فعلا از ناحیه لب تعطیم ایرن.... تبخال ها امان هرچه گریه را بریده اند...

بهار:) 11 بهمن 1389 ساعت 00:53

سلام

مدتی کمتر بهت سر می‌زنم اما این پستت عجیب به دلم نشست. همین

سمیرا 11 بهمن 1389 ساعت 08:14 http://nahavand.persianblog.ir

و آنجا همان جایی است که آنقدر گزیده امش که دیگر وجود ندارد...خوبی ایرن؟

ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد