خداحافظ کسالت صبحگاهی!

صبح ها ساعت که زنگ می زند چیزی در من فرو می ریزد.چشم های خواب آلودم میلی به بیدار شدن ندارد و نوک انگشتان پاهایم خودشان را زیر پتوی آبی و خنکم پنهان می کنند!بدن کرخت و بی حالم را از روی تخت می کشانم بیرون و سعی می کنم به دیوار و در نخورم!چشمانم تقربین دارند خواب دم صبح را دنبال می کنند!تمام تلاشم این است که به تخت و گرمای مهربان زیر پتو فکر نکنم. با همان چشمان نیمه بسته و ذهن کاملا بسته ام می زنم بیرون، میان همهمه ی بچه های مدرسه ای و صدای بالا کشیدن کرکره ی مغازه ها.

توی تاکسی وضع بدتر می شود.من خواب آلوده تر و بدنم کرخت تر!دیروز برای اولین بار یک بازی ابداع کردم!اسمش را می خواهم بگذارم تاکسی بازی!خواب را که از سرم می پراند هیچ کلی هم مایه ی شادی و نشاطم می شود.موبایلم را می گذارم کنار گوشم و شروع می کنم صحبت کردن!هر بار نقش یک آدمی را بازی می کنم که هیچ گاه توی زندگیم نبوده ام.دیروز شدم یک دختر ورزشکاری که پایش توی تمرین آسیب دیده و نگران و ناراحت از نرسیدن به مسابقات غرب آسیاست..حالا هم دارد با هم تیمی اش صحبت می کند.باورتان می شود یا نه، راننده و سه مسافر دیگر میخ حرف های من بودند!حتمن دیدن یک دختر ورزشکار عضو تیم ملی که تمام نگرانی زندگیش پای آسیب دیده و نرسیدن به مسابقات است برایشان خیلی جالب بود!امروز شدم یک آدم خمار تازه از خواب بیدار شده ای که شب قبلش کلی مست کرده و یادش نمی آید کی او را آورده خانه و خوابانده روی تخت و پتو را کشیده روی سرش و بی صدا رفته...و حالا دارد از صمیمی ترین دوستش که توی مهمانی هم بوده می پرسد دیشب چی شد؟چه اتفاقی افتاد؟نگاه های مردم، عکس العمل های احتمالی و نصیحت ها و دلداری هایشان بعد از قطع کردن تلفن جالب است.می توانید امتحان کنید.